راستی،یادم رفت که بگم پسر ما ...

مامانی این موضوع و در خاطره ی زایمان ننوشتم چون دوست داشتم ،یه پست جداگانه بهش اختصاص بدم، چون هر پسری که متولد می شه ، این طور نیست.

شرح خاطره درادامه مطلب.

1 ساعتی از تولدت می گذشت ، پسرم ، کنارم خوابیده بودی ، بابا و مامان جون خونه رفته بودند، که خانمی که تو اتاق ما بود ازم پرسید پسر شما ختنه شده به دنیا اومده؟

من هم تا اون ساعت چیزی نمی دونستم ،نگاه کردم به مامانم که می خواد جواب بده.که مادر جون گفت :بله.

همون خانمه گفت :آخه پرستارا همش با هم می گفتن که نوزادی به دنیا اومده ،که ختنه شده ی خدایی.تو بخش خبرش و بهم می گفتن شنیدم.

با تعجب به مامانم نگاه کردم.مامانم گفت:آره ختنه شده ی خدایی پسرمون.

من هم خوشحال شدم و به فال نیک گرفتم .

مادر جون گفت :بچه های این طوری پر روزی و با خیر و برکت می شن.

منم وقتی بابا مسعود و عمه ینا اومدن ملاقات براشون موضوع و گفتم.اون ها هم تعجب کردن و بعد خوشحال شدن.

عمه فاطمه که می گفت :این قدر مامانش تو دوران بارداری ،قران خوند ، بچه اش مسلمون شد.

البته سعی کردم تو دوران بارداری ،یک بارکل قرآن و بخونم ، ولی متاسفانه موفق نشدم ،چون تو ماهای آخر نشستن به مدت طولانی برام ممکن نبود.

این وجه تمایز تو رو به فال نیک می گیرم و امیدوارم در پیش گاه خداوند ،با تقوا پیشه کردن ،متمایز از بنده های دیگر ،خداوند بشی.