راه رفتن و حرف زدن همزمان در یک روز.

سلام پسرم ، روز های قشنگ مون  و با کار های جدیدت، قشنگ تر  از قبل میکنی.

امروز 11 / اردیبهشت /91 ،  صبح که بیدار شدی بعد از چند دقیقه که از گشت و گذارت تو خونه نگذشته بود ، که دیدم حروف جدیدی داری می گی که خودت مشغول بازی هستی  و اصلا حواست نیست.

وقتی دقت کردم فهمیدم داری پشت سر هم تند تند می گی ما ما ، ماما

بعد از کلی ذوق کردن ، خبر خوش حرف زدن سپهر رو ، به دوست دارانش ابلاغ کردم  از جمله بابا مسعود

همیشه به بابایی می گفتم به نظرت سپهر اول مامان می گه یا بابا؟

بابا مسعود گفت :مامان و زودتر میگه.

البته نمی دونم می تونم این ما ما  ماما گفتن تو رو ، شروع حرف زدنت حساب کنم چون نمی دونم منظورت از ماما گفتن  چیه؟ یا از باز و بسته کردن دهانت پشت سر هم خوشت میاد که از برخورد لبات به هم حروف این چنینی مثل م  یا ب خارج میشه.در هرصورت شروع یه رفتار جدید از سپهرمونه ، و برای ما عزیز و شیرینه.

بعد از ظهر شد داشتیم با هم بازی می کردیم ، از مبل گرفتی و ایستادی من چند قدم از تو دور بودم ، برای اولین بار ، دستت و رها کردی و 3 الی 4 قدم راه رفتی تا بیای پیش من ، ولی قبل از اینکه به من برسی خوردی زمین.یه شادی دیگه ،یه ذوق کردن دیگه.

شب بابایی اومد ، با هم دقت کردیم به حرفات متوجه شدیم وسط ماما گفتنات بعضی موقع ها یه بابا، بابا هم می کنی،بله سپهر ما بابا و ماما رو تو یه روز گفت.

چهره ی شاد بابایی ، وقتی فهمید که بابا هم می گی ، هیچ وقت از یادم نمی ره .

سپهر ما بین مامان و باباش فرقی نذاشت و تو یه روز بهاری ، بابا و ماما رو همزمان به زبون آورد.

خدایا برای  تجربه ی این روزای قشنگ ، ازت ممنونیم.

بای تا یه پست دیگه.